دوجو، مکانی برای تمرین کاراته، فراتر از یک باشگاه ورزشی است؛ آنجا محل رشد جسمی و روحی هنرجویان است. رعایت آداب و رسوم خاص دوجو، که به آن "دوجو اِتیکت" (Dojo Etiquette) می‌گویند، از اهمیت بالایی برخوردار است و نشان‌دهنده احترام به مربی، هنرجویان دیگر و سنت‌های کاراته است.
۱. احترام (Rei)
- معنی: "ری" به معنی احترام است و شامل تعظیم کردن می‌شود.
- زمان: هنرجویان در هنگام ورود و خروج از دوجو، هنگام آغاز و پایان کلاس، هنگام تعویض کمربند، و در آغاز و پایان تمرین با شریک خود، با تعظیم احترام می‌گذارند.
- اهمیت: این عمل نمادی از فروتنی، ادب و آمادگی برای یادگیری است.
۲. تمیزی و نظم
- گی تمیز: گی (لباس کاراته) باید همیشه تمیز و مرتب باشد. این نشان‌دهنده احترام به خود و دوجو است.
- نظافت دوجو: هنرجویان مسئول تمیز نگه داشتن دوجو هستند. گاهی اوقات، تمیز کردن دوجو بخشی از تمرین و آموزش تواضع است.
- قرار دادن وسایل: وسایل شخصی باید به صورت مرتب در رختکن یا جایگاه مخصوص قرار داده شوند.
۳. رفتار در دوجو
- سکوت و تمرکز: در طول کلاس، حفظ سکوت و تمرکز بر آموزش مربی بسیار مهم است. صحبت کردن بی‌مورد و حواس‌پرتی ممنوع است.
- گوش دادن فعال: به دقت به دستورات مربی گوش دهید و آن‌ها را دنبال کنید. هرگونه سؤال را در زمان مناسب و با اجازه مطرح کنید.
- پشتکار: در تمرینات خود با پشتکار و جدیت رفتار کنید، اما همیشه به توانایی‌های خود و دیگران احترام بگذارید.
- کمک به دیگران: به هنرجویان تازه‌وارد یا کسانی که نیاز به کمک دارند، با احترام کمک کنید.
۴. ارتباط با مربی (سنسه)
- احترام: سنسه (مربی) منبع دانش و تجربه است. همیشه با احترام با او رفتار کنید.
- پاسخ دادن: هنگام صحبت با مربی، با "اوس!" (Oss!) پاسخ دهید که نشان‌دهنده درک و تعهد است.
- اجازه: برای ترک دوجو یا انجام کاری که خارج از روال عادی کلاس است، از مربی اجازه بگیرید.
۵. نظم و ترتیب در صف
- مقدم بودن: هنرجویان با کمربند بالاتر در جلوی صف قرار می‌گیرند. این نمادی از احترام به تجربه و دانش است.
- حفظ فاصله: در طول صف و در حین تمرین، فاصله مناسب را با دیگران حفظ کنید.
رعایت آداب دوجو نه تنها به ایجاد محیطی امن و سازنده برای تمرین کمک می‌کند، بلکه به پرورش نظم، احترام و خودکنترلی در هنرجویان نیز می‌انجامد.